The good shit, the bad shit and the bullshit.

Op een mooie lentedag, in het park en op festivals verklaren mijn vrienden en ik elkaar de liefde. The good shit delen we maar al te graag en de bullshit ook, heerlijk!

De bad shit is vaker wat lastiger, al stellen we ons de laatste tijd wel kwetsbaarder op.

Waarom voelt het zo kwetsbaar om onze emoties te laten zien?

Naar vrienden, familie, je partner of op je werk?

Bij mij kwam het besef toen ik zelf bij mijn coach op de stoel zat en begon te vertellen.’ Het is even veel, ik voel me onzeker, soms ben ik even verdrietig, of voel ik mij gestresst en hoe nu verder, ik mis knuffelen en blablabla’, ik gooi er dan alles uit wat ik denk en voel.

Toen ik uitgepraat was zei ik: ‘Oh, ik ben dus gewoon een mens..’

‘Ja, Mindy je bent gewoon een mens.’

Het luchtte enorm op om even alles eruit te gooien, dit heeft iedereen af en toe nodig. Ik dacht waarom kan ik dat nu wel bij mijn coach en niet bij mijn vriendinnen?

Bij mijn coach voelt het veilig (zonder oordelen, zonder mogelijke afwijzing) en daar kwets ik niemand. Ik hoef alleen rekening te houden met mijn eigen gedachtes en gevoelens. Waardoor ik 100% eerlijk durf te zijn en 100% pure emoties kan toelaten.

Voor mij voelt emoties uitten kwetsbaar. Dit heeft er ook mee te maken dat ik het eerst zag als zwakte, een verdrietige aansteller of een boos heethoofd. Mijn hoofd had bepaald dat alleen emoties zoals; blijdschap, enthousiasme etc. aanwezig mochten zijn.

Met als gevolg dat ik mezelf niet volledig liet zien en ook niet gezien voelde. Waardoor ik ook in relaties met vrienden, familie of een liefdesrelatie niet de verbinding voelde die ik wel graag zou willen.

Op sommige momenten voelt het nog steeds erg kwetsbaar om mijn emoties te laten zien. Mensen in mijn omgeving reageren ook allemaal anders, sommige tonen begrip, andere gooien er een dosis positiviteit overheen, sommige herkennen zichzelf erin en beginnen met een verhaal.

Wat is de juiste reactie?

Ik weet het niet.

Zelf probeer ik niet te oordelen en vooral te luisteren, al schiet ik vaak wel in de helpende rol.

Waar ik wel achter ben is dat ik weet wat ik op bepaalde momenten nodig heb en bij wie het veilig voelt om je kwetsbaar op te stellen. Begin dan ook met deze mensen. Mij helpt het om verbinding te voelen doordat ik mij kwetsbaar opstel en weer helderheid te krijgen als ik er zelf niet uitkom. Bonus: het scheelt in de kosten van de choachingssessies haha. En je krijgt een betere band met de mensen om je heen. Probeer het eens je kwetsbaar op te stellen.

Misschien krijg je wel een keer de deksel op je neus of reageert iemand heel anders dan dat je nodig had. Daar kom je heus wel weer overheen en leer je ook weer van. Of reageert iemand heel erg fijn. Ik belde laatst een vriendin op toen ik in mijn introverte achtbaan van emoties zat en ze zei ‘Ik voel me vereerd dat je mij nu belt’.

Conclusie: om de ‘the good shit & the bullshit’ naar een next level te helpen, begin eens met het delen van ‘the bad shit’.

Liefs,

Min

Contact